اسلام؛ دین احترام به حیات و نفی خشونت

 نگاه اسلام به  حیات و طبیعت نگاهی کاملاً اخلاقی و قدسی و جامع است؛ به‌گونه‌ای که هر نوع خشونت علیه انسان و حتی گیاه، در ردیف بزرگ‌ترین گناهان قرار می‌گیرد و احترام به زندگی به‌عنوان یک اصل بنیادین دینی معرفی می‌شود.

احترام به طبیعت در نگاه اسلام

آقای رحیم‌پور ازغدی گفت چه زیبا گفته می‌شود که انسان‌ها باید مانند دوران احرام زندگی کنند؛ دورانی که در آن حتی اجازه آسیب‌زدن به هیچ موجودی وجود ندارد. نه شکستن شاخه درخت، نه کندن برگ و نه لگدمال‌کردن یک گل. ایشان گفت این همان طبیعت‌شناسی اسلام است؛ مکتبی که به انسان می‌آموزد هیچ شکلی از بی‌احترامی به طبیعت مجاز نیست.

 احترام به حیات حتی در آستانه پایان دنیا

ایشان گفت پیامبر اسلام آموزش می‌دهند که اگر انسانی نهالی در دست داشته باشد و نشانه‌های قیامت را ببیند، حتی اگر بداند دنیا لحظاتی بعد پایان می‌یابد، باز هم موظف است آن نهال را بکارد. این نگاه، بیانگر احترام مطلق به حیات و ارزش زندگی حتی در کوتاه‌ترین زمان ممکن است.

خشونت؛ گناهی هم‌ردیف شرک

آقای رحیم‌پور ازغدی گفت اسلام اجازه نمی‌دهد انسان حتی علیه گیاه خشونت بورزد، چه برسد به خشونت علیه انسان. ایشان گفت خشونت به‌طور کلی، و به‌طور خاص خشونت علیه انسان، و به‌ویژه علیه زن و کودک که از نظر جسمی آسیب‌پذیرتر هستند، و بخشی از آن از گناهان کبیره و نابخشودنی به‌شمار می‌آید.

 خشونت علیه مخلوقات خدا

ایشان گفت پیامبر اکرم، خشونت علیه بندگان خدا را در کنار شرک به خدا قرار داده‌اند. خشونت علیه انسان‌ها، فارغ از جنسیت، سن، نژاد، قومیت، خودی یا بیگانه بودن، در این نگاه دینی هم‌سنگ شرک دانسته می‌شود؛ گناهی که خداوند وعده بخشش آن را نداده است.